നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമോ 27 വർഷം ഞാൻ സൗദിയിൽ നിന്നിട്ടും ഒരു ഉമ്മർ പോലും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല ആദ്യത്തെ പോക്ക് പോയി നാലര വർഷം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാൻ ഈ നാട് കണ്ടത് തന്നെ 68 കാരൻ നിങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ ഇരുന്ന് കരഞ്ഞു അന്ന് ചെന്ന് പെട്ടത് മരുഭൂമിയിലെ കൃഷി സ്ഥലത്ത് ആണ് ഒരുപാട് ആളുകളും കണ്ണത്താലും ദൂരത്തോളം മരുന്നു ഭൂമിയും ഒരുപാട് കൃഷി സ്ഥലവും അറബി മസ്ര എന്ന് പറയും നാല് ആളുകളിൽ ഒരാളായി ഞാനും ഞാൻ മാത്രമാണ് മലയാളി വെള്ളവും പോലും ഞങ്ങൾക്കുള്ള ഭക്ഷണവും.
ആയിട്ട് അറബി വരുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾക്ക് നാട്ടിൽ നിന്നും ഒരു കത്ത് ലഭിക്കുവാൻ തിരിച്ചും മറുപടിയും ഒരിക്കൽ മാത്രം അത് പലപ്പോഴും രണ്ടുമൂന്നു മാസത്തിൽ ഒരു തവണ ആയിരുന്നു പലതവണ കരഞ്ഞ് കാലിലെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ നബി ലീവ് തരില്ല എന്തായാലും ശരിയായി തന്നെ ശമ്പളം ലഭിക്കും അത് അറബി വഴി തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് അയയ്ക്കും നമ്മുടെ ഭാഷയിൽ ഒന്ന് വർത്താനം പറയാൻ ഞാൻ എത്രയോ കൊതിച്ചു എന്ന് അറിയാമോ രക്ഷപ്പെടാനായി പലതവണ ഞാൻ നോക്കി കണ്ടെത്താത്ത.
മരുഭൂമിയിൽ കുഴഞ്ഞു വീണത് മാത്രം മെച്ചം ഒടുവിൽ ലീവ് കിട്ടി നാലര വർഷത്തിനുശേഷം പിന്നീട് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു പോയിട്ടില്ല ഞാൻ എന്നും ഒന്നിനും പോരാത്തവനായിരുന്നു എന്റെ കൂടെ പോയാൽ ദുബായിക്കാരിൽ പല ആളുകളിൽ കെട്ടിടങ്ങൾ എല്ലാം പണിഞ്ഞതും അവരുടെ മക്കളെ ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയത്തിൽ ചേർത്തതും എല്ലാം തന്നെ അവളുടെ കണ്ണിൽ എന്റെ പോരായ്മകൾ മാത്രമായിരുന്നു പിന്നീട് അവരുടെ അമ്മാവന്റെ മോൻ വഴിയാണ് വീണ്ടും പോയത് പോകുക.
എല്ലാവരും മറ്റു മാർഗ്ഗങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നു രണ്ടു വയസ്സ് വ്യത്യാസവും മാത്രമുള്ള 3 പെൺമക്കൾ ഓർമ്മ ഒലിക്കുന്ന വീട് ചെന്ന് ഭാഗത്ത് ഹോട്ടലിൽ ക്ലീൻ ജോലി ആയിരുന്നു നിലവിൽ പാത്രങ്ങൾ കഴുകിക്കൊണ്ട് നീര് വന്നു ഈർപ്പം മാറാനായി നേരമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് കൈവിരലുകൾക്ക് ഇടയിൽ മുറിവുകൾ ഉണങ്ങാൻ നേരം ഇല്ലായിരുന്നു അതിന്റെ ഇടയിലാണ് രണ്ടുവർഷത്തെ ഇടവേളകളിൽ ഷെഫീക്കും ഷെഫീറും ജനിച്ചത് ഷബീറിന് ആറുമാസം പ്രായമുള്ളപ്പോഴാണ് മൂത്ത മകൾ സുഹ്റബിയുടെ കല്യാണം വീടുപണിക്ക് ചേർക്കാനായി കുറച്ചു പൈസ ആങ്ങളയും ബാപ്പയും സഹായിച്ചതും മുതൽ ഞാൻ വീണ്ടും അവൾക്ക് പോരാത്തതിനായി മാറി ഇതിനെക്കുറിച്ച് കൂടുതലായി അറിയാൻ ഈ വീഡിയോ മുഴുവൻ ആയി കാണുക.
